تغذیه مناسب برای پرندگان زینتی

تغذیه مناسب برای پرندگان زینتی

تصمیم به داشتن و مراقبت از پرندگان زینتی نیاز به دقت و مراقبت دارد که نمی‌توان نسبت به آن بی اعتنا بود و باید مسئولیت بسیار زیادی را پذیرفت زیرا پرنده خانگی یک حیوان خانگی با نگهداری متخصصانه نیست. تمامی پرندگان خانگی حداقل نیاز به مراقبت‌های خاصی دارند. افراد بسیار کمی پاسخ‌ به سوالاتی که در مورد مدیریت، تولید مثل، پرورش، پیشگیری از بیماری‌ها و تغذیه صحیح پرندگان پیش می‌آید، را می‌دانند. افرادی که در زمینه پرورش‌ پرندگان زینتی هستند به دلیل تجربه و آزمون و خطا به عنوان یک پرورش دهنده موفق به ایجاد تجربه های موفق شده‌اند. گاهی اوقات این تجربه گران‌قیمت است و ممکن است منجر به این شود که میلیون ها تومان سرمایه از بین برود. علاقه مندان و مبتدیان پرورش پرندگان زینتی می‌توانند با خواندن مقالات، حضور در نمایشگاه‌های پرنده خانگی، شرکت در سخنرانی‌ها و گفت‌وگو با افرادی که تجربه‌ای در زمینه پرندگان خانگی را دارند، دانش عمومی خود را در حوزه پرورش‌ پرندگان زینتی افزایش دهند.

 

بسیاری از مشکلاتی مانند از دست دادن سلامتی ، بارور نشدن جفت های ماده و به دنیا آوردن جوجه های ضعیف و کاهش طول عمر را می توان به تغذیه نامناسب مرتبط دانست. تغذیه نامناسب می تواند پرنده را مستعد ابتلا به بسیاری از بیماری ها کند و منجر به عملکرد نامناسب و کم تحرکی شود. اصطلاح “تغذیه نامناسب” همیشه به معنای سوء تغذیه نیست. همچنین می تواند به تغذیه بیش از حد اشاره کند. اجازه دادن به هر پرنده خانگی برای مصرف بیشتر از آنچه واقعا نیاز دارد می تواند به همان اندازه بد باشد و مشکلات زیادی را برای شما که صاحب پرنده هستید ایجاد کند. امروزه بخواهید باور کنید یا نه، بسیاری از صاحبان پرندگان خانگی با مهربانی پرندگان خود را می کشند. ارائه غذای بیش از حد (اغلب به عنوان خوراکی ها) و ارائه بیش از حد یک غذا (یعنی تنوع بسیار کم) اغلب باعث بروز این مشکل است.

امروزه بیش از ۸۰۰۰ گونه پرنده در حال زیست داریم که احتمالا هرگز یک رژیم غذایی ایده آل برای همه گونه های پرندگان وجود نخواهد داشت. با این حال، برای صاحبان کم تجربه پرندگان خانگی، دانش کلی در مورد مفاهیم اساسی تغذیه می تواند در هنگام تصمیم گیری مفید باشد. مطالب زیر اطلاعاتی را به عنوان نقطه شروعی برای صاحبان پرندگان خانگی مبتدی ارائه می دهد که می خواهند سعی کنند در مورد تغذیه پرندگان خود انتخاب صحیحی داشته باشند.

چه چیزی هرم غذایی مناسب پرندگان را فراهم می کند؟

برای تغذیه مناسب پرنده خانگی، باید مقادیر متعادلی از مواد مغذی خورده، هضم و جذب بدن شود. غذایی که پرنده حیوان خانگی شما می خورد از مواد مختلفی تشکیل شده است و مواد تشکیل دهنده آن از مواد مغذی تشکیل شده است. شش دسته اصلی از مواد مغذی وجود دارد: (۱) آب. (۲) پروتئین ها؛ (۳) کربوهیدرات ها؛ (۴) لیپیدها؛ (۵) مواد معدنی؛ و (۶) ویتامین ها.

به دلیل ماهیت پیچیده این مواد مغذی در مواد طبیعی که رژیم غذایی پرنده شما را تشکیل می دهند، باید هضم شوند تا بلوک های ساختمانی که از آن ساخته شده اند آزاد شوند. هنگامی که این بلوک های ساختمانی در طول فرآیند گوارش آزاد می شوند، می توانند جذب بدن شوند و تریلیون ها سلول فردی پرنده را تغذیه کنند. بنابراین، هر غذایی که خورده می شود، تا زمانی که هضم نشده و مواد مغذی تهیه شده جذب نشود، واقعاً هنوز داخل بدن حیوان نیست. به یاد داشته باشید، دستگاه گوارش تنها یک لوله عضلانی توخالی است که مواد مغذی را برای جذب ذخیره و آماده می کند. اگر میخواهید پرنده شما از مواد مغذی موجود در خوراک بهره مند شود باید دستگاه گوارش او سالم باشد.

برای سالم ماندن سیستم گوارش شما میتوانید از شن ، سنگ مینرال و زغال اکتیو استفاده نمایید که دستور مصرف آن را از مشاورین ما میتوانید تهیه کنید.

برای خرید انواع دارو و مکمل پرندگان و طوطی سانان روی لینک زیر کلیک کنید.

 

لینک دارو و مکمل پرندگان و طوطی سانان

 

شش مورد از مواد مغذی

آب :

آب مهمترین ماده مغذی است. پرنده خانگی شما می تواند تقریباً تمام چربی بدن و کربوهیدرات ذخیره شده و همچنین بیش از نیمی از پروتئین خود را از دست بدهد و همچنان زنده بماند. با این حال، از دست دادن ۱۰ درصد آب بدن می تواند باعث بیماری جدی شود. بدون جایگزینی آبی که از دست می رود، مرگ رخ می دهد. آب وسیله ای برای هضم، جذب، انتقال، متابولیسم (استفاده واقعی از مواد مغذی توسط سلول ها) و حذف مواد زائد سلولی از سلول ها و در نهایت خارج شدن پرنده در ادرار و مدفوع فراهم می کند.

دو منبع اصلی آب وجود دارد، مصرف شده و متابولیک. آب بلعیده شده آن چیزی است که با آشامیدن مصرف می شود و در غذا موجود است. آب متابولیک، آبی است که هنگام استفاده از غذا تولید می‌شود و می‌تواند از متابولیسم کربوهیدرات، پروتئین و لیپید در داخل سلول‌ها ناشی شود. برخی از مواد غذایی حاوی آب بیشتری نسبت به سایر انواع خوراک هستند. به عنوان مثال، میوه ها و سبزیجات تازه در مقایسه با دانه های خشک. هنگامی که مقدار آب مصرفی در غذا افزایش می یابد، مقدار نوشیدنی پرندگان معمولا کاهش می یابد. مصرف آب با افزایش مصرف نمک، افزایش دمای محیط، افزایش فعالیت و مصرف خوراک خشک افزایش می یابد. باید تلاش کرد که آب تمیز و شیرین همیشه در دسترس هر حیوانی باشد.

سعی کنید از آبی که قبلا جوشیده شده و کاملا سرد شده استفاده و در اختیار پرنده قرار دهید.

شما از طریق آب آشامیدنی میتوانید انواع دارو ها و مکمل های ضروری را که قادر به حل شدن در آب هستند در اختیار پرندگان زینتی قرار دهید.

پروتئین

پروتئین‌ها مولکول‌های بسیار بزرگ و پیچیده‌ای هستند که از اسیدهای آمینه به‌عنوان حلقه‌های یک زنجیره بلند به هم متصل شده‌اند. این پیوندها بین اسیدهای آمینه به عنوان پیوند پپتیدی نامیده می شود. پروتئین ها در بدن به طور مداوم ساخته و تجزیه می شوند. وقتی انرژی i است n ذخایر کم، حیوان مجبور است از اسیدهای آمینه برای انرژی استفاده کند. آمینو اسیدها در پرندگان وظایف بسیار مهمتری نسبت به استفاده برای انرژی دارند. بنابراین، همیشه لازم است که کالری ، کربوهیدرات و چربی کافی برای استفاده به عنوان انرژی در دسترس باشد.

۲۲ اسید آمینه مختلف برای پرندگان مورد نیاز است و همه پرندگان در سطح سلولی به آنها نیاز دارند. در حالی که حدود ۱۲ مورد از این اسیدهای آمینه را می توان در سلول های حیوانی ساخت، ۱۰ مورد دیگر باید در رژیم غذایی پرندگان مصرف شوند. بدون منبع غذایی کافی از این ده آمینو اسید “ضروری”، پروتئین های لازم توسط پرندگان خانگی نمی توانند ساخته شوند. اصطلاح “کیفیت پروتئین” برای توصیف مقدار و نسبت اسیدهای آمینه ضروری در رابطه با نیاز حیوان به هر یک از این اسیدهای آمینه استفاده می شود. پروتئین حیوانی کیفیت بهتری نسبت به پروتئین گیاهی دارد. این بدان معنی است که پروتئین های گیاهی دارای مشخصات اسید آمینه ای نیستند که شبیه ترکیب اسید آمینه پروتئین های موجود در پرنده خانگی شما باشد. بنابراین لازم است به پرنده خانگی خود خوراکی های متنوعی بدهید تا آمینو اسیدهایی که در یک خوراک تا حدودی کمبود دارند را بتوان از خوراک دیگری که مقدار بیشتری از آن اسید آمینه خاص را دارد به دست آورد. معمولاً پروتئین‌های گیاهی با توجه به نیاز به اسید آمینه پرنده خانگی شما از نظر اسیدهای آمینه متیونین و لیزین کمبود دارند. بهتر است پروتئین مصرفی پرنده خانگی خود را به اندازه کافی حفظ کنید، اما نه بیش از حد. پروتئین بیش از حد اغلب به پرندگان خانگی داده می شود و این منجر به مشکلاتی در کبد و کلیه می شود.

غذاهایی نظیر : گوشت مرغ ، گوشت سفید ماهی ، لوبیا ، نخود ، عدس ، بادام ، فندق ، بادام زمینی و پسته دارای مقادیر فراوانی پروتئین میباشند.

شما برای طرز مصرف آنها برای پرنده خود می توانید با مشاورین ما مشورت کنید.

کربوهیدرات و فیبر

یک مولکول کربوهیدرات از واحدهای تکرار شونده قند ساده ای به نام گلوکز تشکیل شده است. نشاسته رایج ترین شکل قابل استفاده کربوهیدرات در رژیم غذایی است و توسط متخصصان تغذیه به عنوان کربوهیدرات محلول در نظر گرفته می شود. بسیاری از مولکول‌های گلوکز به هم متصل می‌شوند، درست همانطور که اسیدهای آمینه موجود در یک پروتئین به یکدیگر متصل می‌شوند تا یک زنجیره طولانی را تشکیل دهند. کربوهیدرات، نشاسته، توسط گیاه در دانه‌ها ذخیره می‌شود تا بلافاصله پس از جوانه زدن بذر توسط گیاه جوان استفاده شود. با این حال، دانه ها همچنین منبع عالی کربوهیدرات را برای پرندگان خانگی فراهم می کند تا از آنها به عنوان انرژی استفاده کنند.

در پادشاهی گیاهی نوع دیگری از کربوهیدرات نیز وجود دارد که از واحدهای گلوکز تکراری تشکیل شده است. این یک کربوهیدرات ساختاری است که به عنوان سلولز یا “الیاف خام” شناخته می شود. برخلاف نشاسته، سلولز نمی تواند به پرندگان خانگی انرژی بدهد و نامحلول در نظر گرفته می شود. باکتری های موجود در دستگاه گوارش می توانند از سلولز استفاده کنند. دلیل اینکه پرنده قادر به استفاده از سلولز نیست این است که پیوند (پیوند) بین مولکول‌های گلوکز در زنجیره طولانی سلولز نمی‌تواند در طول هضم شکسته شود. پرندگان آنزیمی به نام سلولاز تولید نمی کنند که می تواند گلوکز را برای جذب آزاد کند. دلیل اینکه برخی از پرندگان (طوطی سانانی نظیر : عروس هلندی ، گرین چیک ، مرغ عشق) مانند گاو و گوسفند (نشخوارکنندگان) می توانند گیاهان را خوب جذب کنند این است که معده آنها دارای جمعیت باکتریایی است که سلولاز تولید می کند و این کربوهیدرات ساختاری می تواند توسط باکتری ها استفاده شود. سپس سلول های باکتری توسط پرنده به عنوان غذا استفاده می شود. درک این نکته مهم است که حتی اگر فیبر خام را نمی توان برای یک منبع انرژی فوری تجزیه کرد، مقدار مناسبی از سلولز در جیره برای ترویج حرکت طبیعی غذا از طریق دستگاه گوارش پرنده ضروری است. همچنین به تامین حجم مورد نیاز برای مدفوع طبیعی کمک می کند. با افزایش فیبر خام در جیره، میزان آب مصرفی پرنده نیز افزایش می یابد.

غذاهایی که دارای کربوهیدرات و فیبر میباشد شامل : سبزیجات تیره مانند کلم پیچ ، کنگر ، فلفل دلمه ای ، هویج ، کلم بروکلی ، بامیه ، برنج ، سیب و موز هستند.

لیپیدها

این گروه غذایی از چربی ها و روغن هایی تشکیل شده است که در گیاهان به ویژه در دانه ها یافت می شود. این چربی‌ها و روغن‌های ذخیره شده در بذر انرژی لازم را برای گیاه جوان فراهم می‌کند تا فرآیندهای زندگی خود را با شروع جوانه‌زنی آغاز کند. هنگامی که گیاه جوان شروع به تولید برگ می کند، فتوسنتز اتفاق می افتد و گیاه می تواند مواد مغذی بیشتری تولید و ذخیره کند. این چربی ها و روغن ها از اسیدهای چرب ساخته شده اند. این اسیدهای چرب به هم متصل نمی شوند تا زنجیره های بلندی را تشکیل دهند، همانطور که در گلوکز برای تشکیل نشاسته و سلولز یا با اسیدهای آمینه برای تشکیل پروتئین اتفاق می افتد. با این حال، به دلیل ساختار شیمیایی آنها، چربی ها و روغن ها هنگامی که توسط پرندگان برای انرژی استفاده می شود، ۲ الی ۲ و نیم برابر بیشتر از کربوهیدرات ها و پروتئین ها کالری انرژی در واحد وزن تولید می کنند. به عبارت دیگر، اگر یک پرنده خانگی یک گرم چربی بخورد، ۲ الی ۲ و نیم برابر بیشتر از یک گرم پروتئین یا کربوهیدرات که برای انرژی استفاده می شود، کالری دریافت می کند. بنابراین، اگر پرندگان خانگی از دانه های روغنی بالا تغذیه شوند، ممکن است چاق شوند. به عنوان مثال تخمه آفتابگردان است.

چربی موجود در جیره نه تنها یک منبع انرژی عالی است، بلکه اسیدهای چرب ضروری نیز وجود دارد که مورد نیاز پرندگان است. بدون اسیدهای چرب ضروری در رژیم غذایی، اندازه و قابلیت جوجه آوری کاهش می یابد. همچنین پوشش ضعیف پوست و پر رخ خواهد داد. رشد کلی مختل شده و کبد تمایل به تجمع چربی دارد. بدون چربی در جیره، پرنده نمی تواند ویتامین های محلول در چربی A، D، E و K را جذب کند.

طعم نقش کمی در عادات غذایی پرنده های خانگی دارد، چربی ها به رژیم غذایی پرندگان اضافه می شوند تا خوش طعم بودن را افزایش دهند.

غذاهایی که دارای لیپید هستند شامل : دانه های کینوا ، جوی دو سر ، گندم سیاه ، موز ، سیب زمینی ، چغندر ، پرتقال ، زغال اخته ، گریپ فروت و لوبیا و نخود پخته شده میباشند.

مواد معدنی

مواد معدنی معمولاً کمتر از ۱ درصد وزن بدن یک حیوان را تشکیل می دهند. اکثر مواد معدنی موجود در حیوان متعلق به گروهی هستند که به آنها کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، کلرید، منیزیم و گوگرد گفته می شود. نیاز به این مواد معدنی در رژیم غذایی معمولاً به صورت درصدی از جیره بیان می شود، زیرا آنها بیشترین مقدار را در رژیم غذایی دارند. کلمه “ماکرو” یک کلمه یونانی است که به معنای بزرگ یا بزرگ است. بنابراین، دلیل اینکه برخی از مواد معدنی به مقدار زیاد در رژیم غذایی مورد نیاز هستند این است که همین مواد معدنی در پرندگان به مقدار زیاد یافت می شوند.

مواد معدنی مانند آهن، روی، مس، منگنز، ید و سلنیوم به مقدار زیاد در رژیم غذایی یافت نمی شوند و به آنها ریز معدنی می گویند. گاهی اوقات این کانی ها را کانی های کمیاب می نامند. این مواد معدنی به اندازه مواد معدنی مورد نیاز در مقادیر بیشتر برای سلامت پرنده مهم هستند. کلمه “micro” نیز یک کلمه یونانی و به معنای کوچک است. هنگامی که متخصص تغذیه این مواد معدنی را به رژیم غذایی اضافه می کند، به مقدار بسیار کم و معمولاً در یک میلیون به آن اضافه می شود.

عملکرد کانی های ماکرو و میکرو در پرندگان خانگی و همه پرندگان دیگر در سطح سلولی یکسان است. هر متن تغذیه ای، چه پایه و چه پیشرفته، عملکرد مواد معدنی را در بدن نشان می دهد. علائم کمبود نیز داده می شود.

غذاهایی که دارای مواد معدنی میباشند شامل انواع آجیل ها نظیر تخمه قرمز ، تخمه سفید ، انواع سبزیجات ، گل کلم ، کلم بروکلی ، چغندر ، جلبک اسپرولینا ، تخم مرغ ، توت ، لوبیا ، دانه هایی نظیر ارزن ، کینوا و همچنین سبزیجات برگ دار نظیر اسفناج ، شاهی ، کاهو هستند.

ویتامین ها

ویتامین ها بر اساس حلالیت به جای عملکردشان در پرندگان به دو گروه تقسیم می شوند. این گروه ها عبارتند از: محلول در چربی و محلول در آب. ویتامین‌های محلول در چربی در گیاهان و پرندگانی که چربی‌ها و روغن‌ها در آن‌ها قرار دارند و ذخیره می‌شوند، مرتبط می‌شوند. هر زمان که مواد غذایی فرآوری می شوند و لیپیدها حذف می شوند، ویتامین های محلول در چربی نیز حذف می شوند. نمونه ای از این موارد زمانی است که سویا یا ذرت فرآوری شده و روغن آن حذف می شود. این وعده غذایی باقی می ماند و دارای محتوای چربی و ویتامین محلول در چربی کم است.

ویتامین‌های محلول در چربی به‌عنوان ویتامین‌های A، D، E و K شناخته می‌شوند. از آنجایی که در پرنده به همراه چربی ذخیره می‌شوند، زمانی که جیره غذایی دارای محلول در چربی بسیار کم باشد، معمولاً مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا دچار کمبود شود. محتوای ویتامین با این حال، کمبودها ممکن است در پرندگان خانگی وجود داشته باشد، مخصوصاً زمانی که صاحبان آنها تنوع کافی از مواد غذایی را در جیره غذایی به پرنده نمی دهند. قابلیت ذخیره شدن ویتامین های محلول در چربی دارای مزایایی است، اما این توانایی دارای معایبی نیز می باشد. احتمال هیپرویتامینوز وجود دارد. به عبارت دیگر، ویتامین های محلول در چربی در صورت مصرف زیاد می توانند سمی باشند. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که مکمل یا غنی سازی بیش از حد اتفاق می افتد، به خصوص با ویتامین های محلول در چربی که می توانند از طریق آب آشامیدنی تجویز شوند. سن، سلامتی، رژیم فعلی و وضعیت پرورش ممکن است به تعیین اینکه آیا مکمل غذایی ضروری است یا خیر کمک کند.

ویتامین های محلول در آب عبارتند از B کمپلکس و همچنین ویتامین C این ویتامین ها مانند تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیریدوکسین و غیره به دلیل محلول بودن در آب نمی توانند در حیوان ذخیره شوند. آنها باید به طور مداوم در رژیم غذایی باشند. ویتامین‌های B کمپلکس در تنظیم متابولیسم انرژی در سلول‌ها نقش دارند و در بسیاری از واکنش‌های بیوشیمیایی شرکت می‌کنند که تشخیص علائم کمبود آن‌ها دشوار است. این ویتامین ها گاهی اوقات به عنوان “شمع های جرقه” در سلول شناخته می شوند که به آنزیم ها کمک می کنند تا از انرژی تامین شده توسط مواد مغذی سوخت (یعنی کربوهیدرات ها، لیپیدها و پروتئین) استفاده کنند.

زندگی در پرندگان و گیاهان از میلیون‌ها واکنش بیوشیمیایی سازمان‌یافته که به طور همزمان در هر ثانیه در تریلیون‌ها سلول رخ می‌دهند، نشات می‌گیرد. این واکنش های سلولی به آنزیم ها وابسته هستند و بیشتر آنزیم ها برای انجام این واکنش ها به کمک نیاز دارند. این کمک کننده ها ویتامین های B کمپلکس هستند. بنابراین، جایی که زندگی وجود دارد، آنزیم ها و ویتامین های B وجود دارد. بدیهی است که غنی‌ترین منبع ویتامین‌های B در گیاهان و جانوران باید در جایی باشد که بیشترین فرآیندهای حیاتی (واکنش‌های بیوشیمیایی) رخ می‌دهد. به عبارت دیگر، بیشترین غلظت ویتامین B در گیاهان و جانوران معمولاً در بافت هایی یافت می شود که بیشترین زندگی را انجام می دهند. در پرندگان این بافت ها عبارتند از کبد، کلیه، ماهیچه، مغز و غیره. منابع غنی ویتامین B در گیاهان، برگ، جوانه دانه و جوانه های جوان هستند. بنابراین، در نظر گرفتن این موضوع به صاحب اولیه پرنده خانگی کمک می کند تا ترکیبات غذایی مناسب را انتخاب کند.

عملکردهای سلولی متعدد ویتامین‌های محلول در چربی و ویتامین‌های محلول در آب، همراه با علائم رایج در کمبود آنها، به تفصیل در کتاب‌های تغذیه پایه مورد بحث قرار گرفته‌اند. همانطور که با مواد معدنی، عملکرد ویتامین ها در سطح سلولی در پرندگان مشابه است. اینکه بگوییم یک ماده معدنی یا ویتامین مهم ترین در پرندگان است گمراه کننده است. هر یک از مواد معدنی و ویتامین های فردی مهم است. هیچ ماده معدنی یا ویتامینی بیش از هر چیز دیگری اهمیت ندارد.

بهترین رژیم غذایی برای تغذیه پرنده حیوان خانگی من چیست؟

یک رژیم غذایی متعادل که گاهی از آن به عنوان یک رژیم غذایی کامل یاد می شود، بهترین نوع رژیم غذایی برای تغذیه هر حیوان همراه است. یک رژیم غذایی متعادل برای پرندگان خانگی حاوی ترکیبی از مواد مغذی برای برآوردن نیازهای غذایی پرنده است. البته، جیره ای که تغذیه می شود باید مواد مغذی مورد نیاز حیوان را در رابطه با سن، سلامت، وضعیت تولید مثل و غیره فراهم کند. به عنوان مثال، جیره ای که برای پرنده در حال رشد طراحی شده یا برای حفظ یک پرنده مسن تر برای پرورش کافی نیست. زیرا نیازهای تغذیه ای تغییر می کند.

دانشی که اکنون در مورد نیازهای تغذیه ای مناسب پرندگان خانگی وجود دارد از سایر صنایع حیوانی عقب است. احتمالاً هرگز یک رژیم غذایی کامل برای همه پرندگان خانگی موجود امروزی وجود نخواهد داشت. نیازهای غذایی و عادات غذایی پرندگان مختلف متفاوت است. بسیاری از شرکت های تجاری جیره های غذایی پرندگان را با فرمول مناسب (پلت، کرامبل و غیره) تولید و به فروش می رسانند. در درازمدت، اینها بهترین ها هستند – اما ممکن است غذا دادن یا تماشای غذا خوردن پرنده خانگی آنقدرها «سرگرم کننده» نباشد.

انواع دانه ها و پلت های فرآوری شده شرکتی در داخل سایت موجود است که میتوانید با تهیه آنها رژیم غذایی مطلوبی برای پرنده خود فراهم نمایید.

لینک خرید انواع دان و مخلوط دان پرندگان و طوطی سانان

اگر نتوانم به پرنده خود یک رژیم غذایی متعادل بدهم، پس باید چه کار کنم؟

مواد مغذی مورد نیاز پرندگان در مواد غذایی طبیعی یافت می شود. این مواد غذایی را می توان به چهار گروه غذایی رایج تقسیم کرد. اینها عبارتند از: (۱) غلات. (۲) میوه ها و سبزیجات؛ (۳) منابع پروتئین؛ و (۴) محصولات لبنی.

طیف گسترده ای از مواد غذایی (دانه ها) در غلات (گروه ۱) موجود است. دانه ها بیشتر توسط پرنده به عنوان منبع انرژی استفاده می شود. بیشتر انرژی از نشاسته خواهد بود. پوسته بذر عمدتاً کربوهیدرات پیچیده نامحلول است و ارزش غذایی بسیار کمی دارد. در میوه ها و سبزیجات (گروه ۲)، غلظت ویتامین ها بیشتر از غلات موجود است. این امر به ویژه برای ویتامین های A، E، K و B کمپلکس صادق است. اگرچه ویتامین A در گیاهان وجود ندارد، رنگدانه گیاهی به نام کاروتن وجود دارد و به ویتامین A تبدیل می شود. معمولاً بیشتر سبزیجات برگ سبز و سبزیجات رنگارنگ حاوی کاروتن هستند.

منابع پروتئینی (گروه ۳) شامل ماهی، مرغ ، تخم مرغ، لوبیا، نخود و غیره است. بافت های حیوانی و محصولات حیوانی مانند تخم مرغ حاوی ویتامین B12 هستند. فقط میکروارگانیسم ها می توانند B12 بسازند و بله، B12 موجود در بدن شما و سایر پرندگان توسط این میکروارگانیسم ها تولید شده است. به یاد داشته باشید، هیچ چیزی که از زمین رشد می کند یا پرواز می کند، شنا می کند یا راه می رود نمی تواند ویتامین B12 را سنتز کند. این گروه از مواد غذایی پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری مورد نیاز پرندگان خانگی را تامین می کند. گوشت سفید همچنین حاوی مواد مغذی دیگری مانند ویتامین ها و مواد معدنی است. در محصولات لبنی (گروه ۴)، پروتئین، اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین ها و مواد معدنی (به ویژه کلسیم) در رژیم غذایی وجود دارد. اگر برای صاحب پرنده خانگی امکان پذیر نیست که هر روز یک رژیم غذایی کامل با پلت و متعادل ارائه دهد، باید خوراکی های موجود در این چهار گروه اصلی غذایی همراه با آب شیرین به پرنده داده شود. در صورتی که پرنده از هر گروه مواد غذایی را بخورد، نیازهای غذایی برآورده می شود. به طور معمول، این نوع تغذیه منجر به مصرف بیش از حد مواد مغذی (بیش از حد نیاز) و هدر رفتن می شود.

آیا می توانم پرنده حیوان خانگی خود را فقط با دانه تغذیه کنم؟

پاسخ منفی است. به پرندگان خانگی فقط با دانه ها غذا ندهید. دانه ها حاوی مواد مغذی کافی برای حفظ یک پرنده سالم یا تامین مواد مغذی کافی برای تولید مثل نیستند. دانه ها کلسیم بسیار کمی دارند. نیاز به کلسیم برای پرندگان در حال رشد احتمالاً نزدیک به ۱ درصد جیره یا ۱۰۰۰۰ قسمت در میلیون در جیره است. دانه ها فقط ۲۰۰ تا ۵۰۰ قسمت در میلیون (۰.۰۲ تا ۰.۰۵ درصد) کلسیم دارند. بنابراین، پرنده خانگی شما از نظر کلسیم بسیار کمبود خواهد داشت. دانه های پرندگان نیز کمبود پروتئین دارند و کیفیت پروتئین پایین است. سدیم، روی و منگنز کمبود دارند. کاروتن (ویتامین A) و ویتامین D کمبود دارند. کمبود ویتامین D باعث بدتر شدن کمبود کلسیم می شود. دانه ها دارای فسفر بیشتری نسبت به کلسیم هستند. این عدم تعادل کلسیم به فسفر باعث ایجاد مشکلات شدید در پرنده می شود اگر تمام غذای پرنده دانه باشد. تخمه آفتابگردان مورد علاقه طوطی ها است و در هر قسمت کلسیم آن ۸ قسمت فسفر وجود دارد. بسیاری از دانه ها سرشار از چربی هستند و این می تواند منجر به چاقی در پرنده شود زیرا انرژی بیش از حد مصرف می کنند. پرندگان معمولاً برای برآوردن انرژی مورد نیاز غذا می خورند. با این حال، از آنجایی که دانه ها مصرف می شوند و به طور کامل بلعیده می شوند، پرنده قبل از اینکه میل به ترک خوردن پیدا کند، بیش از حد مصرف می کند. بسیاری از دانه ها دارای کمبود اسیدهای چرب ضروری هستند. همه دانه ها نیز ید کمی دارند و گواتر می تواند ایجاد شود. اگر قرار است بذرها تغذیه شوند، باید انواع دیگر مواد خوراکی نیز تهیه شود. توجه به این نکته مهم است که پرندگان خانگی می توانند Fe باشند

پرندگانی که فقط از رژیم دانه استفاده می کنند ممکن است سالها ظاهری سالم داشته باشند اما در نهایت منجر به مرگ پرنده خواهد شد.

در مورد مخلوط دانه های “تقویت شده” چطور؟

هنگامی که یک ماده غذایی غنی شده است به این معنی است که چیزی به آن اضافه شده است تا ارزش غذایی افزایش یابد. بسیاری از تولید کنندگان رژیم های غذایی مبتنی بر دانه را به روش های مختلف تکمیل می کنند. یکی از کم کارآمدترین روش ها پوشاندن دانه با مواد مغذی است (معمولاً در قسمت بیرونی پوسته اسپری می شود). ضایعات رخ می دهد و مقدار بسیار کمی از این ماده مغذی به این شکل مصرف می شود. به این ترتیب بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی به مخلوط دانه ها اضافه می شود. گاهی اوقات گلوله ای که حاوی مقادیر کافی مواد مغذی است به مخلوط بذر اضافه می شود. گلوله معمولاً دانه را با تأمین چیزی که در بذر کم است در اختیار پرنده قرار می دهد. با این حال، صاحب پرنده حیوان خانگی واقعاً که آیا انتخاب درستی برای پرنده است و از این مخلوط دانه تقویت شدهمی خورد یا نه.

مشکلات رایجی که امروزه دامپزشکان پرندگان خانگی می بینند و در اثر تغذیه ایجاد می شوند، چیست؟

امروزه چاقی یک مشکل بزرگ برای پرندگان خانگی است. صاحب پرنده خانگی می خواهد پرنده را با محبت نگهداری کند و یکی از راه های ابراز محبت این است که پرنده را با عشق و مراقبت دوست داشته باشد. بسیاری از اوقات عشق با افراط بیش از حد همراه است. انرژی دریافتی افزایش یافته و پرنده چاق می شود. رسوب چربی در داخل بدن در اطراف اندام های حیاتی رخ می دهد و دستگاه تناسلی با چربی پر می شود. این مورد می تواند مشکلاتی را در تولید مثل ایجاد کند. همچنین یک پرنده چاق در معرض مشکلات کبد و پانکراس است.

مشکل دیگری که معمولا دیده می شود، عدم دسترسی پرنده به انواع غذاها در چهار گروه اصلی غذایی است. به عنوان مثال، فقط بذر تهیه می شود. این می تواند منجر به کمبود شدید تغذیه شود. گاهی اوقات گفته می شود که تنوع چاشنی زندگی است. با این حال، متخصص تغذیه به خوبی می داند که در تغذیه پرندگان تنوع برای زندگی ضروری است.

مصرف بیش از حد پروتئین مشکل دیگری است که اغلب در پرندگان خانگی رخ می دهد. هر پروتئین اضافی بیش از نیاز پرنده به اسیدهای آمینه به انرژی تبدیل شده و استفاده یا ذخیره می شود. نیتروژن موجود در اسیدهای آمینه باید به روشی بسیار خاص توسط کبد اداره شود و سپس این نیتروژن باید دفع شود. کبد و کلیه ممکن است از پروتئین اضافی آسیب ببینند، به خصوص اگر به طور مداوم به مقدار زیاد به پرنده داده شود.

پرندگان خانگی به اندازه هر حیوان همدم از خوردن لذت می برند. امیدواریم با خواندن این اطلاعات، اکنون از تغذیه انواع خوراک برای پرنده خانگی خود لذت ببرید. با تهیه انواع خوراک، به پرنده خود اجازه دسترسی به مواد مغذی لازم برای سلامتی را می دهید. برای خرید انواع دان و مخلوط دان روزانه پرندگان و طوطی سانان روی لینک زیر کلیک کنید.

لینک غذاهای متنوع پرندگان و طوطی سانان